Lífið ó lífið :)

Það er nokkuð gaman að lesa rúmlega tveggja ára færslu og hugsa um hvað margt hefur breyst, en samt ekki. Reynsluna sér maður þegar horft er um öxl og var ákvörðun okkar um að koma út ótvírætt framfaraskref fyrir okkur.
Við erum ennþá önnum kafinn við nám, höfum haldið áfram á sömu braut og erum að finna okkur pláss á nýjum hillum í lífinu.
Meistarprófsverkefnið hefur loðað við mig síðustu 2 ár með hléum, en ég stefni á að klára í vor. Listin hefur verið að kalla meira og meira á mig og fór svo að ég skellti mér í skúlptur í haust til að kanna þann heim nánar. Raggi er orðinn byggingartæknifræðingur með áherslu á burðarþol...seigur karlinn. Og hélt svo áfram í meistaranám til að auka réttindi og starfsmöguleika á komandi árum sökum ástandsins sem er á vinnumarkaðnum.
Það er enginn spurning að síðasta árið hefur einkennst af verkefnum og áskorunum sem reynta hafa á. Erfiðast var jú að kveðja tengdapabba í janúar sem var okkur öllum svo mikilsvirði, góður og traustur vinur sem hefur alltaf verið til staðar síðustu 18 árin með góðum ráðum og hvatningu til okkar. Við erum ennþá að venjast tilhugsuninni að hann er farinn á annan stað. En það sem eftir stendur er skýr minning um einstaklega góðan, hæverskan og vandaðan mann sem hugsaði vel um sína og hvatti börnin sín áfram til góðra verka.
Í dag er húsbruninn verkefni okkar Ragga, taka tvö. Við klárum það væntanlega í haust. Við byggjum það upp með það fyrir augum að flytja aftur í það, öðruvísi er það ekki hægt...við verðum að láta okkur hlakka til þess að sjá það aftur í upprunalegt horf og jafnvel í enn betra. En því er ekki að neita að það voru ótrúleg spor að standa í dagana og vikurnar eftir brunann...að horfa á gamla drauminn sinn og margra ára verkefni eyðileggjast á þennan hátt. En með fjölskyldunni og góðum og tryggum vinum sem hafa hvatt okkur áfram og sýnt okkur mikinn samhug og stuðning hefur þetta reynst mun léttara að takast á við.

Við komum heim í sumarfríinu og ætlum að mestu leyti dveljast á Laugum við uppbygginguna. Af nógu er að taka við uppbyggingarstarfið. Svo hlakka börnin ósegjanlega til að vera með ömmum og afa, frændsystkinum og jafnvel íslenskum vinum, þau þeirra sem þá eiga :)